علائم پس زدن ایمپلنت
مهم‌ترین نشانه‌ی پس زدن ایمپلنت، تحرک ایمپلنت است که ناشی از عدم رشد و شکل‌گیری صحیح استخوان اطراف ایمپلنت است. یعنی استخوان به خوبی به پایه‌ی ایمپلنت جوش نخورده است.
در ابتدا این تحرک ممکن است خیلی کم و فقط توسط دندانپزشک قابل تشخیص باشد، اما با گذشت زمان وقتی یکپارچگی استخوانی ایمپلنت و استخوان به خوبی شکل نگیرد حس خواهید کرد که ایمپلنت شل و لق است و حتی ممکن است هنگام جویدن یا صحبت کردن از جا دربیاید. ایمپلنتی که کاملاً مشکل‌دار است همیشه تکان می‌خورد و شل است.
کاشت دندان وقتی موفقیت‌آمیز است که اصلاً احساس نکنید ایمپلنت دارید.
یکی دیگر از نشانه‌هایی که می‌تواند به شما بگوید یکپارچگی استخوانی درست شکل نگرفته، وجود درد، عفونت یا تورم است که البته در همه‌ی موارد بروز نمی‌کند. اگر دندانپزشک احساس کند ایمپلنت شما متحرک است و مشکلی دارد درخواست عکس دندان می‌کند تا وضعیت رشد استخوان را بررسی کند. لق بودن و جوش‌نخوردن استخوان و بخش فلزی ایمپلنت در تصویر مشخص خواهد بود.
علت پس زدن ایمپلنت
برای درک بهتر علل شکست ایمپلنت، ابتدا با انواع این شکست آشنا می‌شویم. به طور کلی دو نوع مشکل در این رابطه وجود دارد و مبنای این طبقه‌بندی، زمان رخداد مشکل است. یکی از انوع شکست «شکست زودهنگام» است، یعنی مشکل در چند ماه اول بعد از کار گذاشتن ایمپلنت ایجاد می‌شود.
در این موارد، استخوان به درستی و به خوبی دور ایمپلنت جوش نمی‌خورد و ایمپلنت خیلی راحت جدا می‌شود یعنی ایمپلنت کاملاً لق است. این مشکل معمولاً در نتیجه‌ی بهبود ناکافی، عفونت، فقدان تعادل و ثبات ایمپلنت هنگام قرارگیری در استخوان، یا حرکات خیلی کوچک ایمپلنت هنگام فرآیند بهبود ایجاد می‌شود.
در اکثر موارد شکست دیرهنگام، ایمپلنت محکم است اما عکس رادیولوژی نشان می‌دهد نوعی بیماری به نام پری‌ایمپلنتیت وجود دارد؛ این عارضه در اثر انتشار عفونت و تخریب استخوان دور گردن ایمپلنت ایجاد می‌شود.
بروز این مشکل یکی از نگرانی‌های رو به رشد پزشک و بیمار خواهد شد چرا که نشان‌دهنده‌ی وجود عفونت فعال همراه با ایمپلنت است که گاهی اوقات همراه با درد، آبسه و بوی بد است. برای توقف این بیماری باید اقداماتی صورت بگیرد و متاسفانه در بسیاری از موارد، برای جلوگیری از انتشار عفونت، درد و تخریب بیشتر استخوان، باید ایمپلنت را خارج کرد.
اخیراً یکی از پژوهش‌های مربوط به کشور سوئد نشان داده است که 26 درصد ایمپلنت‌های مربوط به 5 تا 10 سال پیش، نشانه‌هایی از بروز پری‌ایمپلنتیت دارند.
یکی دیگر از دلایلی که ممکن است باعث خارج کردن ایمپلنت شود، استقرار ایمپلنت در موقعیت نادرست است. وقتی این موضوع پیش بیاید، احتمال شکست ایمپلنت بالا می‌رود چون جابه‌جا کردن و انتقال ایمپلنت به مکان صحیح از نظر کارکرد یا زیبایی‌شناختی کار بسیار مشکلی است. البته این مشکل با درمان و طراحی صحیح قابل پیشگیری است.
چطور بفهمیم ایمپلنت جوش خورده
پس از کشیدن دندان و آماده سازی محل کاشت، پایه ایمپلنت دندان در استخوان فک کاشته می شود. مدت زمان لازم برای تکمیل فرآیند جوش خوردن ایمپلنت دندان بسته به محل کاشت و شرایط بیمار متفاوت است. باید توجه داشته باشد که موفقیت درمان کاملا وابسته به جوش خوردن یا نخوردن ایمپلنت دندان است. معمولا بعد از گذشت دو تا شش ماه جوش خوردن ایمپلنت به طور کامل انجام می گیرد. پس از طی این مدت می توانید با مراجعه به دندانپزشک خود، از جوش خوردن پایه ایمپلنت دندان اطمینان یابید. در حقیقت، عدم ثبات و حفظ پروتز، اصلی ترین مشکلی است که بیماران در ایمپلنت دندان از آن شکایت دارند. جوش خوردن پایه ایمپلنت در داخل دهان باعث می شود که بلافاصله ایمپلنت های استخوان سازی شده حفظ شوند. در این روش یک میله تیتانیوم به طور مستقیم به تکیه گاه ها در حفره دهان قرار می گیرند.
عوامل مؤثر در پس زدن ایمپلنت
چه عاملی باعث شکست درمان ایمپلنت و پس زدن ایمپلنت می‌شود؟
موفقیت درمان ایمپلنت به فاکتورهای بسیاری بستگی دارد اما عادات و عارضه‌های پزشکی خاصی هم وجود دارند که باعث افزایش احتمال شکست درمان می‌شوند. بیماری‌های لثه و دندان‌قروچه می‌توانند فرآیند التیام ناحیه‌ی ایمپلنت را با مشکل مواجه کنند در حالی که بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان که باعث تضعیف استخوان و کاهش چگالی استخوانی می‌شوند باعث سختی فرآیند جوش‌خوردن ایمپلنت به پایه می‌شوند.
درمان‌های مداوم سرطان هم می‌تواند باعث توقف درمان ایمپلنت شود چون پرتوهایی که در پرتودرمانی به سر و گردن بیمار تابیده می‌شود گاهی اوقات مانع از جوش‌خوردن استخوان‌ها می‌شود.
شکست درمان ایمپلنت ممکن است به چندین دلیل و در چند سطح اتفاق بیفتد. شکست‌های کوتاه‌مدت که اکثراً تحت عنوان شکست در التیام استخوان از آنها یاد می‌شود، به فرآیندی اشاره دارد که در آن استخوان‌ها به درستی جوش نمی‌خورند و یکپارچگی استخوانی اتفاق نمی‌افتد.
این نوع از شکست ممکن است در ارتباط با فاکتورهای سیتمیکی مانند مصرف سیگار، دیابت کنترل نشده یا دانسیته‌ی استخوانی کم باشد. بهداشت ضعیف دهان و بیماری‌های لثه هم شما را در معرض شکست ایمپلنت قرار می‌دهند.
این نوع شکست کوتاه‌مدت را می‌توان بدین صورت درمان کرد: باید ایمپلنت را بیرون بیاورند، محل قرارگیری و استقرار ایمپلنت را با پیوند استخوان ترمیم کنند و قبل از کاشت مجدد ایمپلنت، فرصت ترمیم و التیام به بافت بدهند. از آن‌جا که التیام و ترمیم استخوان خیلی کندتر از ترمیم بافت است، این پروسه ممکن است چندین ماه طول بکشد.
مراقبت بعد از ایمپلنت دندان
48 ساعت (2 روز) بعد از ایمپلنت را بسیار جدی بگیرید. گاز استریل روی دندان را تا یک ساعت بر ندارید و تنها در صورت خونریزی شدید آن را عوض کنید. خارش، خونریزی و تورم و درد بعد از ایمپلنت در روزهای اول طبیعی است و حتی نشانه مثبتی از بهبود محل ایمپلنت است.
در روز اول پس از ایمپلنت از مسواک نرم برای تمیز کردن سایر دندان ها استفاده کنید. در روز دوم و سوم نیز هر روز 2-3 مرتبه دهان خود را با دهان شویه تمیز کنید.
رعایت بهداشت صحیح دهان و دندان کلید حل مسائل مربوط به شکست ایمپلنت است. دوبار در روز مسواک زدن و استفاده از دهانشویه‌ی آنتی‌باکتریال منجر به حفظ سلامت لثه‌های شما می‌شود و باعث می‌شود در مدتی که دندان جدید دارد در جایش محکم می‌شود، باکتری‌ها مشکلی ایجاد نکنند.
برای مطالعه بیشتر درباره نکات مراقبتی بعد از ایمپلنت کلیک کنید
شکست بلندمدت ایمپلنت
این مشکل حاوی مجموعه‌ای از چالش‌هاست! ممکن است این نوع شکست ایمپلنت بعد از التیام و یکپارچگی استخوانی، و بعد از ترمیم ایمپلنت اتفاق بیفتد. رایج‌ترین نوع شکست طولانی‌مدت ایمپلنت (و متاسفانه سخت‌ترین نوع شکست برای درمان) پری‌ایمپلنتیت نام دارد که یک عفونت مزمن درون لثه و درنهایت در استخوان محافظ ایمپلنت است. این نوع مشکل ممکن است به بیماری‌های پریودنتال که روی دندان‌ها تاثیر می‌گذرند مربوط باشد، چون هر دو منجر به تحلیل استخوان حمایتی اطراف پایه‌ی ایمپلنت می‌شوند. نشانه‌های این عارضه شامل ناراحتی و عفونت یا خونریزی از لثه‌ها است.
تحلیل لثه بعد از ایمپلنت
تحلیل لثه بعد از ایمپلنت دندان یکی از مشکلاتی است که ممکن است در کوتاه مدت یا دراز مدت در صورت رعایت نکردن بهداشت دهان و دهان بروز کند. مانند دندان های طبیعی خود، ایمپلنت ها را نیز تمیز نگه دارید. مسواک های مخصوص طراحی شده مانند مسواک بین دندانی، می تواند به تمیز شدن گوشه ها و لبه های اطراف دندان ها و لثه ها کمک کند. برای جلوگیری از تحلیل لثه بعد از ایمپلنت از مصرف دخانیات نیز خودداری کنید.
برخی از علائم بیماری لثه عبارتند از:
- خونریزی لثه
- عفونت لثه
- التهاب لثه
- ایجاد فاصله بین دندان
- بوی بد دهان
- مزه بد دهان
با مشاهده هر کدام ازعلائم بالا فورا به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
روش های درمان قطعی عفونت لثه
سفید شدن لثه بعد از ایمپلنت
لثه های سالم به طور معمول صورتی رنگ هستند. بعضی اوقات ممکن است به دلیل عدم رعایت بهداشت دهان قرمز شود. از طرف دیگر، لثه سفید می تواند نشانگر یک مشکل اساسی در سلامتی باشد.
شرایط مختلفی می تواند منجر به سفید شدن لثه بعد از ایمپلنت شود، برخی از آنها به طور بالقوه جدی است. بنابراین اگر لثه سفید دارید، باید به پزشک مراجعه کنید تا علت اصلی آن را مشخص کند.
بیشتر اوقات تغییر رنگ لثه پس از کاشت در واقع به دلیل رنگ پست های تیتانیومی است که برای کاشت تاج استفاده می شود. این پست ها معمولاً به رنگ خاکستری تیره هستند و اگر بافت لثه به اندازه کافی نازک یا شفاف باشد، می تواند خود را نشان دهد.
عموما گاهی تغییر رنگ در اثر بیماری ایجاد می شود. ممکن است به بیماری پریودنتال دچار شده باشید. پریودنتال یک عفونت نادر است که توسط باکتری ایجاد می شود و معمولاً با التهاب لثه پریودنتال ایجاد می شود. وجود و فعالیت باکتری ها باعث از بین رفتن بافت لثه می شود و در نتیجه باعث تغییر رنگ لثه می شود. در صورت عدم درمان، بیماری می تواند باعث از بین رفتن کامل بافت لثه، استخوان و غضروف شود و در نهایت ممکن است دندان و یا کاشت شما از بین برود.
سیاه شدن لثه نشانه چیست؟
درمان ایمپلنت بعد از پس زدن
اما خبر خوب این که ایمپلنت شکست‌خورده را به آسانی با بی‌حسی موضعی می‌توان خارج کرد. اگر دندانپزشک تشخیص دهد که نیاز است یک ایمپلنت خارج شود، آن را از حفره بیرون می‌آورد و محل آن را آرام تمیز می‌کند. در ادامه، در صورتی که استخوان اطراف ایمپلنتِ خارج شده صدمه ندیده باشد، گرافت استخوان لازم نیست.
اما اگر میزان استخوان کم باشد یا استخوان تحلیل رفته باشد، دندانپزشک برای این که وضعیت محل استقرار ایمپلنت بهبود پیدا کند از گرافت یا پیوند استخوان استفاده می‌کند. التیام این پیوند استخوان ممکن است چندین ماه طول بکشد. در طول این مدت، ممکن است دندانپزشک از شما بخواهد تا پایان یافتن عوامل خطرساز منتهی به شکست ایمپلنت، مانند سیگار کشیدن یا درمان سرطان، صبر کنید.
پیش از کار گذاشتن ایمپلنت با پزشک خود در مورد عوامل خطرساز منتهی به شکست ایمپلنت صحبت کنید. ببینید چه چیزهایی ممکن است موفقیت این درمان را محدود کند. مثلاً تغییر وضعیت عارضه‌ی پزشکی یا داروهای شما ممکن است روی فرآیند یکپارچگی استخوانی یا جوش خوردن استخوان به ایمپلنت تاثیر بگذارد، پس همیشه هرگونه تغییر وضعیت در زندگی و شرایط سلامتی خود را حتماً به دندانپزشک خود اطلاع دهید.
خارج کردن ایمپلنت دندان
یکی از روش های درمان پس زدن ایمپلنت خارج کردن ایمپلنت دندان است که به سه روش انجام می شود:
خارج کردن دندان ایمپلنت با روش through bur: ابزار through bur مقدار اندکی از استخوان فک در محل اتصال به ایمپلنت را برش می دهد تا با کاهش فشار بر روی ایمپلنت، خارج کردن ایمپلنت راحتتر شود.
در آوردن ایمپلنت با پیزو الکتریک: در این روش از انرژی فراصوت یک ابزار پیزو الکتریک برای خارج کردن ایمپلنت استفاده می شود.
خارج کردن ایمپلنت با روش گشتاور معکوس: در این روش با استفاده از یک ابزار، گشتاور معکوس ایجاد می شود که می تواند در مدت زمان کمتری ایمپلنت را خارج کند.
فیلم خارج کردن دندان ایمپلنت
سؤالات متداول: ایمپلنت بهتر است یا بریج؟
آیا کاشت دندان پس از خارج کردن ایمپلنت پس زده ممکن است؟
در برخی موارد، یک ایمپلنت جدید فوراً همراه با پیوند استخوان در جایگاه قلبی قرار می‌گیرد. این پیوند فوری ایمپلنت منجر به صرفه‌جویی در هزینه و زمان شما می‌شود.
گاهی اوقات هم نمی‌توان ایمپلنت شکست خورده را بلافاصله جایگزین کرد و این بستگی به ابعاد تخریب دارد. در صورتی که بیرون آوردن ایمپلنت شکست خورده حفره‌ای بزرگ‌تر از پایه‌ی ایمپلنت به جا گذاشته باشد، جایگذاری یک ایمپلنت جدید خیلی سخت‌تر یا در مواردی غیر ممکن خواهد بود. بنابراین بسیار مهم است که دندانپزشک ایمپلنت شکست خورده را خیلی آرام از جا دربیاورد و از پیوند استخوان در ناحیه برای جلوگیری از تحلیل استخوان‌های سالم استفاده کند. هدف شیوه‌ی پیوند استخوان این است که یک فضا و جایگاه مناسب برای ورود ایمپلنت بعدی فراهم کند.
