ایمپلنت دندان

زمانی که ایمپلنت‌ دندان در استخوان فک جایگذاری می‌شوند، با استخوان طبیعی موجود در فک در هم تنیده می‌شوند. این ایمپلنت‌ها به پایه‌هایی محکم برای پشتیبانی از یک یا چند دندان جایگزین شده تبدیل می‌شوند، دندان‌هایی که تاج نامیده می‌شوند.

در این حالت ساختاری که اتصال (اباتمنت) نامیده می‌شود در بالای پایه ایمپلنت دندان وصل می‌شود تا از تاج مراقبت و پشتیبانی کند. تاج‌ها سازه‌هایی شخصی سازی شده هستند که به شکلی ساخته می‌شوند تا با دندان طبیعی بیمار سازگار باشند و به خوبی در دهان فرد جای بگیرند.

ایمپلنت‌های جدید توانسته اند عمر زیادی داشته باشند و عمر متوسط بسیاری از آنها تا سی سال تخمین زده می‌شود. ایمپلنت‌ها، قوی ترین ابزارهای موجود برای پشتیبانی از دندان‌های جایگزین هستند و همچنین به دندان‌های جدید امکان ایجاد ظاهر، احساس و عملکردی مشابه دندان‌های طبیعی را می‌دهند.

جراحی ایمپلنت دندان زمانی که توسط دندانپزشک متخصص با تجربه انجام شود یکی از ایمن ترین و پیش بینی پذیر ترین عمل‌های جراحی دندان پزشکی محسوب می‌شود.

ضرورت ایمپلنت دندان

ایمپلنت‌های دندان می‌توانند برای جایگزینی یک دندان، چند دندان یا همه دندان‌های فرد استفاده شوند. هدف از جایگزینی دندان در دندانپزشکی، بازگرداندن عملکرد و زیبایی به دندان‌های فرد است. زمانی که کشیدن دندان انجام می‌شود، معمولا گزینه‌های زیر در اختیار افراد هستند:

• استفاده از پروتزهای موقتی دندان پزشکی (پروتز‌های دندانی کامل یا تکه ای)
• استفاده از بریج دندانی ثابت (چسبیده)
• استفاده از ایمپلنت‌های دندانی

انواع ایمپلنت دندان

از گذشته تا کنون، دو نوع متفاوت از ایمپلنت‌های دندانی وجود داشته اند:

• اندوستیل
• ساب پریو استیل

اندوستیل به ایمپلنت‌هایی اشاره دارد که در درون استخوان انجام می‌شوند و ساب پریو استیل به آنهایی اشاره می‌کند که در بالای فک و زیر بافت لثه قرار می‌گیرند. ایمپلنت‌های ساب پریو استیل در حال حاضر دیگر استفاده نمی‌شوند، زیرا نتایج طولانی مدت ضعیفی در مقایسه با انواع اندوستیل به همراه داشته اند.

در حالی که عملکرد اصلی ایمپلنت‌های دندانی، جایگزین کردن دندان کشیده شده محسوب می‌شود (در همین باره مطلب روش های جایگزینی دندان از دست رفته را بخوانید)، نواحی ای وجود دارند که در آنها ایمپلنت‌ها می‌توانند به انجام عمل‌های دندانپزشکی دیگری نیز کمک کنند. به واسطه پایداری ایمپلنت‌های دندانی، این ایمپلنت‌ها می‌توانند برای پشتیبانی از پروتزهای جداشدنی استفاده شوند و قرارگیری ایمن و راحتی بیشتری برای فرد ایجاد نمایند.

مراحل ایمپلنت دندان

در مرحله اول، مشورت و برنامه ریزی اتفاق می‌افتد، در این مرحله ابتدا جراح به معاینه محل ایمپلنت در دهان و بررسی تصاویر عکس های دندان (تصاویر اشعه ایکسی، فیلم‌های پانورامیک و سی تی اسکن‌ها) می‌پردازد. در این زمان، کیفیت و مقدار استخوان فک ارزیابی می‌شود تا مشخص شود آیا در محل ایمپلنت به استفاده از پیوند استخوان نیاز خواهد بود یا خیر.

زمانی که مشخص شد ایمپلنت دندان قابل قرارگیری در محل تعیین شده می‌باشد، بیمار برای عمل جراحی در زمان مشخص شده باز می‌گردد. معمولا در همه جلسات عمل جراحی، برای بیمار از بی حسی موضعی استفاده می‌شود تا بدین ترتیب ناحیه جراحی بی حس شود. همچنین ممکن است از آرام بخش‌های دیگر برای راحتی و کاهش اضطراب بیمار استفاده شود.

مرحله اول جراحی معمولا شامل کشیدن دندان یا دندان‌های غیرقابل استفاده می‌شود. در اغلب موارد، محل ایمپلنت دندانی هنوز حاوی دندان آسیب دیده می‌باشد. برای آماده سازی قرار گیری ایمپلنت دندانی، این دندان آسیب دیده از محل خود کشیده می‌شود.

در بعضی موارد، پیوند استخوان آلوئولار (به صورت مصنوعی یا پیوندی) در محل قرار داده می‌شود تا پایه محکمی از استخوان برای ایمپلنت ایجاد شود. در این صورت به محل پیوند استخوان اجازه داده می‌شود تا برای دو تا شش ماه بهبود پیدا کند.

برای محلی که هیچ دندانی وجود ندارد و افت استخوان ایجاد شده است، از پیوند استخوانی متفاوتی استفاده می‌شود که در بالای استخوان فک موجود قرار داده می‌شود (این پیوند، پیوند استخوان پوششی نامیده می‌شود). این فرآیند به زمان بیشتری نیاز دارد و معمول به شش ماه یا بیشتر برای بهبود نیاز پیدا می‌کند.

برای دریافت نوبت ایمپلنت دندان با شماره 026140134 تماس حاصل فرمایید.

ایمپلنت فوری دندان

در بعضی موارد، زمانی که استخوان کافی در محل موجود باشد، دندان آسیب دیده برداشته می‌شود و پس از آن روال جایگزینی ایمپلنت در همان جلسه درمانی انجام می‌شود. این نوع از قرار دادن ایمپلنت، ایمپلنت فوری نامیده می‌شود.

در موقعیتی که قرار است ایمپلنت در نواحی عقب یا خلفی در فک بالایی قرار داده شود، در بعضی موارد با حضور سینوس فک بالا، مقدار استخوان در دسترس محدود می‌شود. در این موارد از روش “تقویت سینوس” یا “کشیدن سینوس” برای بالا بردن طبقه سینوس و پیوند استخوان بیشتر به سینوس استفاده می‌شود. سینوس فضایی پر از هوا است که در استخوان‌های صورت یافت می‌شود. این اقدام استخوان‌های بیشتری را در اختیار فرد قرار می‌دهد تا از ایمپلنت دندانی پشتیبانی لازم صورت گیرد.

زمانی که استخوان کافی و مناسب برای کار ایجاد شود، سایت برای انجام ایمپلنت آماده است. در جلسه جایگذاری ایمپلنت، ایمپنت دندانی (پایه تیتانیومی) با کمک مته و ابزارهای ویژه در استخوان قرار داده می‌شود. در ادامه یک روکش بر روی ایمپلنت قرار داده می‌شود، لثه بخیه می‌شود و فاز بهبود آغاز می‌شود. در این فاز، ممکن است دندان پزشک از یک پروتز موقت برای جایگزینی دندان کشیده شده به جهت ایجاد زیبایی استفاده کند.

مدت زمان بهبودی بعد از ایمپلنت دندان

زمان بهبودی به میزان زیادی به کیفیت استخوان موجود در فک بستگی دارد. زمان بهبودی چیزی میان دو تا شش ماه است. در این زمان، ایمپلنت با استخوان فک یکپارچه می‌شود. اجتناب از اعمال نیرو یا فشار بر ایمپلنت دندان در زمان بهبود، اهمیت زیادی دارد. جلسات پیگیری بعدی برای بررسی محل جراحی به طور معمول برنامه ریزی می‌شوند تا از ایجاد نشدن عفونت و انجام بهبودی اطمینان حاصل شود.

بعد از سپری شدن زمان بهبودی، ایمپلنت دندانی از جهت در آمیخته شدن درست با استخوان‌های اطراف بررسی می‌شود. زمانی که این موضوع تایید شود، یک پروتز از طریق پیچ به پایه متصل می‌شود. این پروتز ابوتمنت یا اتصال نامیده می‌شود. این پروتز برای نگهداری دندان مصنوعی یا تاج استفاده می‌شود. دندان پزشک قالبی از این اتصال دهنده درون دهان تهیه می‌کند و تاج شخصی سازی شده ای برای آن تهیه می‌شود. تاج ایمپلنت با چسب یا پیچ به اتصال دهنده وصل می‌شود و بدین ترتیب دندان مصنوعی جدید به ساختار دندان‌های فرد اضافه ‌می‌شود.